حدیث سیره شهدا

داشتم توی خیابون قدم میزدم که یک دفعه ای صدای غیرمنتظره ای روشنیدم چون صدای مداحی تواین موقع سال وتواین خیابون غیرمنتظره بودبرای این که این خیابون دقیقا جایی بود که باید مراقب باشی کسی نبینتت وگرنه فکرای خوبی دربارت نمیکنن.سرم رواوردم چرخوندم که دیدم اون طرف خیابون نمایشگاه زدنن.تصمیم گرفتم سرکی به انجا بزنم.واردکه شدم دیدم سرتاسرش عکس شهدا وخادمین انقلاب همراه با بخشی ازسخنرانی و وصیتشون بود ازشهیدعباس بابایی تاشهدای مدافع حرم شهرمون بعدازخوندن چندتا ازپلاکارت ها رفتم سراغ غرفه ها که ازجنگ تحمیلی شروع میشد وبه مسائل اجتماعی ومدافعان حرم ختم میشد.برام جالب بودتوبخش مسائل اجتماعی یه دختر بایک پسری که به جای سرش یک سیب زمینی گذاشته بودن روی یک نیمکت نشسته بودواطرافشون پرازپوستربود.روی یکی ازاونها وصیت شهیدی رونوشته بودن:مادرم موقعی که خبرشهادتم روشنیدی گریه نکن موقعی که جنازمو دیدی گریه نکن موقعی که وصیت نامه رو میخونی گریه نکن....موقعی گریه کن که مردانمان غیرتشان راوزنانمان حجاب وعفتشان را کنارگذاشتن گریه کن.وقتی بقیه پوسترهای مربوط به حجاب روخوندم یادحرف ایت الله بهجت(قدس سره)افتادم که فرمودن:بی حجابی بانوان سیلی برصورت خانوم فاطمه زهرا(س) است.گیج ومبهوت ازنمایشگاه بیرون زدم وباخودم گفتم آیا موقع گریه مادراون شهید رسیده؟!آیا بایدحادثه کوچه وسیلی توسط دختران شیعه تکرار بشه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟