چهل سالت که میشود،انتظارها از تو بالا میرود.چراکه سال ها برتو گذشته وتجربه های زیادی بدست آورده ای.دیگران از تو انتظار دارند که خودت راتغییر دهی،دیگر خطاهای جوانی ات را تکرار نکنی وحتی آنها را جبران کنی.
وحالا انقلاب ماچهل سالش شده.انقلابی که برعلیه طاغوت وغرب شکل گرفت وقرار بود ریشه ی غرب را به کلی خشک کند.قرار بود این انقلاب یک تمدن اسلامی را به معنی واقعی کلمه پی ریزی کند.
قرار بود دراولین سال بازگشایی مدارس بعد پیروزی،تحولی عظیم در ساختار پرورشی وآموزشی رخ بدهد تحولی عظیم تر ازسند تحول بنیادین.تحولی عظیم تر ازتغییر نام وجایگزینی عکس امام راحل(ره)به جای شاه خائن.
قرار بود دست دولت های استعمارگر ازکشور قطع شود وکشور بدون کوچکترین گرایش به چپ وراست به رشدش ادامه دهد، و بهترین راه برای این کار این است که کشور در مهمترین عاملی که باعث شده خود را وابسته به بیگانه بداند یعنی بهداشت و درمان خودکفا وچه بسا دیگران را به خود محتاج کند.که مقصود حاصل نمیشود مگر با توسل به علمی مافوق علم بشر که همان علم وحیانی است یعنی طب اسلامی.
قرار بود تجملگرایی واشرافگرایی حداقل در نظام اداری ودولت ریشه کن شود وساده زیستی جایگزین شود،ولی چهل سال میگذرد ونه تنها تحققی صورت نگرفته بلکه حتی برای تجمل در بزرگداشت انقلاب بین ارگانها رقابتی بزرگ شکل گرفته،و بودجه های شگفتی را به خود اختصاص داده اند تا نام ویاد امام(ره)وانقلاب زنده بماند.
قرار بود سهم همه از انقلاب برابر باشد ویا به مستضعفین سهمی لااقل بهتری(نمیگوییم بیشتری)برسد نه اینکه یکی چند میلیارد ویکی چند ضربه شلاق ازسفره بردارد.
البته قصد سیاه نمایی ندارم چرا که ازحق نگذریم همین اسقلال وآزادی وامنیت ما به هزاران میلیارد دلار می ارزد. همچنین پیشرفت های علمی وفرهنگی زیادی را دراین چند سال کسب کرده ایم.
